پلاریمتر یک ابزار علمی است که برای اندازه گیری قطبش نور عبوری از یک ماده استفاده می شود.

قطبش به جهت گیری میدان الکتریکی یک موج نوری اشاره دارد و این ویژگی می تواند با عبور نور از مواد خاصی تغییر کند. یک پلاریمتر معمولاً از یک منبع نور، یک پلاریزه کننده، یک نگهدارنده نمونه، یک آنالایزر و یک آشکارساز تشکیل شده است. منبع نور نور پلاریزه شده را ساطع می کند که از پلاریزه عبور می کند تا یک حالت قطبش شناخته شده ایجاد کند.

نگهدارنده نمونه ماده مورد تجزیه و تحلیل را نگه می دارد و نور از آن عبور می کند و به طور بالقوه حالت قطبش آن را تغییر می دهد. سپس آنالایزر حالت پلاریزاسیون نور را پس از عبور از نمونه اندازه گیری می کند. در نهایت، آشکارساز شدت نور را ثبت می کند که می تواند برای محاسبه چرخش قطبش ناشی از نمونه استفاده شود. پلاریمترها معمولاً در تحقیقات شیمی، بیوشیمی و دارویی برای اندازه‌گیری فعالیت نوری یک ماده استفاده می‌شوند. فعالیت نوری توانایی یک ماده برای چرخش قطبش نور عبوری از آن است و به ساختار مولکولی آن ماده بستگی دارد.

با اندازه گیری فعالیت نوری یک ماده، محققان می توانند بینشی در مورد ساختار مولکولی و خواص آن به دست آورند. پلاریمترها همچنین در صنایع غذایی و آشامیدنی برای اندازه گیری محتوای قند یک نمونه استفاده می شوند، زیرا مولکول های قند تأثیر مشخصی بر قطبش نور عبوری از آنها دارند.